Bu öykü sadece bir maden ruhsatının iptali değil; toprağına, suyuna, geleceğine sahip çıkan bir halkın hikâyesi. Bir avuç insanın “bu toprak bizim” diyerek çıktığı yol, binlerce yüreğin birleştiği bir dayanışma seline dönüştü. Köy köy, mahalle mahalle yayılan ses sonunda Dürtmen Dağı’nın doruğunda yankılandı: “Vatan madene teslim edilmez!”

Halkın iradesi kazandı

Alaçam’da kurulan platformlar, gönüllüler, çevreciler, çiftçiler, emekliler, öğrenciler… Herkes aynı safta buluştu. Kimisi pankart taşıdı, kimisi sosyal medyada sesini yükseltti, kimisi dava sürecinde mücadele etti. Yargı da halktan yana tavır aldı; maden arama süreci iptal edildi. Bir anlamda bu zafer, toprağı savunanların “adalete olan inancının” da bir sonucuydu.

Bugün Alaçam sokaklarında sevinç var. Dürtmen Dağı’nın doruklarında davullar çalınıyor, yaşlılar “çok şükür, çocuklarımız dağsız kalmadı” diyor. Çünkü bu mücadele, yalnızca bugünü değil, gelecek kuşakların yaşam hakkını da korudu.

Dürtmen bir dağ değil, bir semboldür

Maden tehdidi ilk duyulduğunda, pek çok kişi “Birkaç sondajdan ne çıkar?” diye sormuştu. Oysa mesele sadece altın değildi. Suların kirlenmesi, hayvancılığın bitmesi, ormanların tahribi, insanların göç etmek zorunda kalması… Hepsi zincirleme gelecekti. Halk bunu fark etti, erken davrandı. Dağını, suyunu, yaşamını savunmanın bedelini ödemekten çekinmedi.

Bu direnişin bir başka yönü de dayanışmanın sınır tanımamasıydı. Komşu ilçelerden, Karadeniz’in dört bir yanından, hatta ülkenin farklı kentlerinden destek geldi. Çadır kuranlar, eylemde duranlar, adliyeye dilekçe taşıyanlar... Herkesin payı vardı bu zaferde.

Gerçek vatan savunması

Bu topraklarda vatan savunması artık yalnızca sınır boylarında değil, dağların eteklerinde, derelerin kıyısında da veriliyor. Dürtmen Dağı’nda verilen mücadele, “ekmeğimiz, suyumuz, toprağımız” diyerek yükselen bir sesin ifadesidir. Alaçam halkı, “ekonomik kalkınma” adı altında doğayı feda etmeyi reddetti.

Bir ülke, dağlarını koruyabildiği ölçüde özgürdür. Çünkü dağ giderse su gider, su giderse yaşam biter. Dürtmen’de halk, bu basit ama hayati gerçeği herkese hatırlattı.

Zaferin ardından

Şimdi bu zafer, yalnızca Alaçam’ın değil, tüm Türkiye’nin zaferidir. Ancak her zafer, yeni bir sorumluluk getirir. Dürtmen Dağı bugün kurtulmuş olabilir, ama benzer tehditler yarın başka yerlerde karşımıza çıkacak. Bu yüzden mücadele bitmiş değil; sadece yön değiştirdi.

Doğaya sahip çıkmak bir anlık öfke değil, uzun soluklu bir kararlılıktır. Alaçamlılar bunun ilk adımını attı. Onların gösterdiği direniş, başka kasabalara, başka dağlara ilham olacaktır.

Bugün Dürtmen Dağı rüzgârla değil, halkın zafer türküleriyle yankılanıyor. Bu topraklar, çıkar için değil yaşam için direnenlerin ellerinde yeniden yeşeriyor.

Direniş kazandı. Dürtmen kazandı. Halk kazandı.